XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Alegia, zeurea zenuean ezkero, zitekeana zela arren ezjakiñean norbaiti eskeintzea.

- Ederki! Aixa konpondu ere gezur biribilla...

- Ikusten detanez, oso-osokoa.

- Beraz, erosi nai zenduke zeure alderdia?.

- Aal baledi biek. Asmo orrekin etorri nazaitzu...

- Bizitza biek?.

- Ortara konponduak gaude elkarrekin.

Ark ere, nere gisa dirurik ez du-ta, nik egiñera, ta biar-etzi, dezakenean erdira izatekotan geldituak gaude, konpontzen bagera beaiñepein...

- Ederki! Nerea entzun dezu, orain zurea jakin nai dut...

Beraz, zer iruditzen zaitzu egindako eskaera?.

Ainbat balio duela derizkizu?...

- Guretzako bai noski.

Nik uste dut, ez zerala gosez ibilli.

Edonor zelarik ere, ezin zezakean geiagorik egin gugatik.

- Ontara, zuretzat geldituko zaizu.

Baiñan nigana azaltzearekin, eta zure esatekoek gizonki aitatuarekin ordea, kupitua utzi nauzu-ta, ez amarrean, bederatzi millan zuretzako gelditu da.

Zezakeneraiño eskertu zuen ezagutu berri zuanezko emakumea, ta beste arantzarik etzuen bere baitan, egin zuena aurrenengo egunean egin ezaren damua baiño.

Abian, Balentiñak edan-ontzi batzuek urreratu ziotzen, eta ontziekin batean, alegia, tratuak ostro-beltxekoa berea zuela-ta, Mancha-ko ardo argi aparduna ere ñir-ñir zidurilla.

Ñir-ñir ontzian, eta begietan.

Erostunan ontziakin bat-banaka txiketx egiñaz, eta bakoitzak geroaren ona opalduaz abian txurrupatu zuten.

Ardo apartsuaren gisa, une artandik Joxe-Prantxiskoren begiek ere ñirñiraz zeuden.